Νέα και Δελτία Τύπου

MARY ROBINSON ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ: Η ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΙΤΑΝ 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2002 ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

Αποτελεί χαρά για μένα η σημερινή παρουσία μου ενώπιον αυτού του διακεκριμένου κοινού, προκειμένου να αναφερθώ σε ένα από τα σημαντικότερα θέματα που αντιμετωπίζουν οι εθνικές κοινωνίες αλλά και η διεθνής κοινότητα, ήτοι την εταιρική συμβολή στην πραγματοποίηση μιας παγκοσμιοποίησης ωφέλιμης για όλους τους ανθρώπους.

Εδώ στην Αθήνα είχαν τεθεί από τους πολίτες και τους φιλοσόφους της αρχαιότητας τα θεμέλια της σημερινής αντίληψης της δημοκρατίας, καθώς και των σχέσεων και της ευθύνης της κοινωνίας προς τους πολίτες της. Είναι πρέπον λοιπόν να συνεχίσουμε αυτόν το συλλογισμό, καθώς βρισκόμαστε μπροστά στην καθοριστικής σημασίας σύγχρονη πρόκληση για τον πολιτικό βίο: ποια θα μπορούσε, δηλαδή, να είναι η οργάνωση των οικονομικών σχέσεων σε παγκόσμια κλίμακα προκειμένου να γίνονται σεβαστά και να διαφυλάσσονται τα δικαιώματα των ανθρώπων για ελευθερία, αυτοδιάθεση και δίκαιη κατανομή των πόρων αυτού του πλανήτη.

Οι περισσότερες από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα προσδιορίστηκαν με σαφήνεια από τον κύριο Θεόδωρο Παπαλεξόπουλο κατά τη διάρκεια της εγκάρδιας και απολύτως διαφωτιστικής εισήγησής του. Η παγκοσμιοποίηση, όπως υφίσταται στις μέρες μας, έχει δημιουργήσει σε πολλούς ανθρώπους τη δικαιολογημένη εντύπωση ότι παραμερίστηκαν, τόσο σε χώρες όπου το οικονομικό χάσμα έχει μεγαλώσει, όσο και μεταξύ κρατών όπου συναντάται το φαινόμενο έθνη να διαπιστώνουν τον πλήρη σχεδόν αποκλεισμό τους από την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη που παρατηρείται αλλού.

Ανά την υφήλιο, τα άτομα νιώθουν ανήμπορα και θεωρούν τις κυβερνήσεις τους ανίκανες να ανταποκριθούν στις τοπικές και εθνικές προτεραιότητες. Πολλές από τις χώρες που σημείωσαν πρόοδο κατά τις δεκαετίες του 80 και του 90 με το άνοιγμα των αγορών και των πολιτικών τους συστημάτων, αντιμετωπίζουν πλέον αυξημένες κοινωνικές και οικονομικές εντάσεις, με αποτέλεσμα κάποιες να επιστρέψουν σε καθεστώτα απολυταρχικά ή διενέξεων.

Συχνά, αυτά όλα οφείλονται σε αποτυχίες διακυβέρνησης. Αποτυχία των ανεπτυγμένων χωρών να ανοίξουν τις αγορές τους και να περιορίσουν την προστασία των εθνικών τους βιομηχανιών, εκεί όπου οι αναπτυσσόμενες χώρες θα είχαν δυνατότητα ανταγωνισμού. Αποτυχία στήριξης των αναπτυσσομένων χωρών που έχουν δεσμευτεί να καταπολεμήσουν τη φτώχεια και να συμμετέχουν στην τεχνολογική επανάσταση.

Αντίστοιχα, πολλές αναπτυσσόμενες χώρες απέτυχαν να καταστήσουν τους ηγέτες τους υπόλογους για την καταπολέμηση της διαφθοράς και την επιβολή ενός κράτους δικαίου.

Αρκεί μόνο να αναλογιστούμε κάποια ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία για να συνειδητοποιήσουμε ότι η παγκοσμιοποίηση δεν συμβάλλει στη βελτίωση της ζωής όλων των ανθρώπων. Κάθε εικοσιτετράωρο, περισσότερα από 30.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο πεθαίνουν από ασθένειες που μπορούν να προληφθούν, ενώ 6.300.000 παιδιά πεθαίνουν ετησίως από ασιτία. Οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν τους πτωχότερους εκ των πτωχών -οκτακόσια εκατομμύρια γυναικών - που αντιπροσωπεύουν τα δύο τρίτα των ανθρώπων που διαβιούν με λιγότερο από ένα δολάριο ημερησίως. Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι παραμένουν δίχως πρόσβαση σε δίκτυο ύδρευσης, ενώ 2,4 δισεκατομμύρια δεν έχουν πρόσβαση σε βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής.

Οι οικονομολόγοι υποστηρίζουν σήμερα ότι οι αναπόφευκτες αλλαγές που συνδέονται με την ευρύτερη καταναλωτική επιλογή, τις ελεύθερες αγορές, τις ανοικτές συναλλαγές, την άνεση κινήσεων κεφαλαίου και την ιδιωτική ιδιοκτησία και πρωτοβουλία δημιουργούν τόσο νικητές όσο και ηττημένους. Τονίζουν όμως ότι, μακροπρόθεσμα οι νικητές θα υπερτερούν των ηττημένων και ότι η κοινωνία ως σύνολο θα ωφεληθεί σημαντικά. Επισημαίνουν επίσης την αύξηση του πλούτου και το σαφή περιορισμό της φτώχειας σε πολλές χώρες, καθώς και την ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων.

'Ολα αυτά μπορεί να αληθεύουν, η προσέγγιση ωστόσο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην κοινωνική οργάνωση απαιτεί τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων για την προστασία των δικαιωμάτων όσων έχουν αποκλειστεί. Στα τέλη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, την ευθύνη της προστασίας των δικαιωμάτων και της ευημερίας του συνόλου των πολιτών σε μία ανοικτή οικονομία είχαν όντως αναλάβει οι εθνικές κυβερνήσεις. Στις μέρες μας, οι εθνικές κυβερνήσεις έχουν κατακλυσθεί από αυτές τις ευθύνες και αδυνατούν να προσεγγίσουν τις εξωεθνικές καταβολές των προβλημάτων τους. Η αντιμετώπιση αυτού του φαινόμενου αποτελεί καθοριστικής σημασίας πρόκληση για τη διατήρηση των οικονομιών ανοικτού τύπου. Οδεύοντας προς μία Ηθική Παγκοσμιοποίηση

Αυτά είναι μερικά από τα θέματα με τα οποία σκοπεύω να ασχοληθώ μετά τη θητεία μου στα Ηνωμένα Έθνη. Στις αρχές αυτού του μήνα, σε συνεργασία με το "Ινστιτούτο 'Ασπεν" και το "State of the World Forum" που εδρεύουν στην Αμερική και το "Διεθνές Συμβούλιο για την Πολιτική των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων" που εδρεύει στη Γενεύη, κήρυξα την έναρξη ενός νέου προγράμματος που ονομάζουμε Πρωτοβουλία για την Ηθική Παγκοσμιοποίηση (Ethical Globalization Initiative).

Στην ουσία, υποστηρίζω ότι το διεθνές πλαίσιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να αποτελέσει τμήμα των κανόνων της πορείας προς την παγκοσμιοποίηση. Αυτές οι δεσμεύσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και οι δεσμεύσεις για τα περιβαλλοντικά, εργασιακά και άλλα πρότυπα, πρέπει να παίξουν σημαντικότερο ρόλο στη διαμόρφωση των κυβερνητικών αποφάσεων σε κάθε πολιτική, εθνική ή διεθνή κονίστρα. Τότε μόνον θα είμαστε σε θέση να διασφαλίσουμε μία ηθική παγκοσμιοποίηση που θα διαμορφώνεται ουσιαστικότερα βάσει αξιών.

Μαζί με τις καθ' όλα θεμιτές ανησυχίες σχετικά με την παγκοσμιοποίηση, ανέκυψε και η αυξανόμενη αίσθηση ότι είμαστε όλοι κατά κάποιον τρόπο υπεύθυνοι για την προώθηση και την προστασία των δικαιωμάτων των γειτόνων μας, είτε ζουν στο διπλανό δρόμο είτε σε άλλη ήπειρο. Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναποθέτει την ευθύνη της προώθησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλα τα όργανα της κοινωνίας. Η Διακήρυξη δεν αποτελεί απλά ένα χάρτη δικαιωμάτων, αλλά πρεσβεύει την ευρύτερη έννοια του καθήκοντος. Σύμφωνα με το 'Αρθρο 29: "Ο καθένας έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινωνία . . ."

Διαπιστώνω ότι ολοένα και περισσότερες επιχειρήσεις που έχουν στραμμένο το βλέμμα προς το μέλλον - μεταξύ των οποίων με χαρά συμπεριλαμβάνω και την εταιρία ΤΙΤΑΝ - αναγνωρίζουν ότι έχουν ευθύνες και συνειδητοποιούν ότι η κοινωνία δεν αποτελείται πλέον απλά από τον άμεσο περίγυρό τους, αλλά από την παγκόσμια κοινότητα. Αυτό που παραμένει ωστόσο συγκεχυμένο για πολλούς, ιδίως στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι το πού αρχίζουν και πού τελειώνουν τόσο οι ευθύνες όσο και η κοινότητα.

Ελπίδα μου είναι ότι μέσω της Πρωτοβουλίας για την Ηθική Παγκοσμιοποίηση, θα μπορέσουμε να εργαστούμε για μία βαθύτερη κατανόηση των δημοσίων και ιδιωτικών ευθυνών σε έναν όλο και πιο αλληλοεξαρτώμενο κόσμο, βοηθώντας ταυτόχρονα τις αναπτυσσόμενες χώρες να ενδυναμώσουν τις εθνικές και τοπικές δομές που είναι αναγκαίες για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η Εταιρική Συνεισφορά

Πώς μπορούν λοιπόν οι εταιρίες με αντίληψη των ευθυνών τους να ανταποκριθούν στην πρόκληση της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης στο σύγχρονο κόσμο;

Ένα σχετικό παράδειγμα βλέπουμε σήμερα, καθώς σηματοδοτείται ένας αιώνας εταιρικής κοινωνικής ευθύνης από την Α.Ε. Τσιμέντων ΤΙΤΑΝ. Η ιστορία των επιχειρήσεων περιλαμβάνει πολλά ανάλογα παραδείγματα μεμονωμένων ιδιοκτητών ή εταιριών που επενδύουν στον πλούτο, την ευημερία και την εκπαίδευση των εργαζομένων τους και στις κοινότητες που τις περιβάλλουν, τόσο στα πλαίσια μιας ηθικής και δεοντολογικής προοπτικής όσο και μιας επιχειρηματικής σκοπιάς.

Γνωρίζουμε επίσης πολλές σύγχρονες πρωτοβουλίες ανάλογης φύσης σε αναπτυσσόμενες χώρες από εργοδότες με έντονο αίσθημα κοινωνικής ευθύνης. Οι εν λόγω πρωτοβουλίες αξίζουν αναγνώρισης, ενθάρρυνσης και μίμησης. Ιδιαίτερη δε ικανοποίηση μου προκάλεσε πριν από δύο χρόνια η σύσταση του Ελληνικού Δικτύου Επιχειρήσεων για την Κοινωνική Συνοχή και την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη.

Οφείλω να τονίσω ότι η διασφάλιση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραμένει πρωταρχική ευθύνη των εθνικών κυβερνήσεων. Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης, οι υπόλογοι εθνικοί θεσμοί, οι διαφανείς και δίκαιες εκλογικές διαδικασίες, η πρόσβαση σε βασικές κοινωνικές υπηρεσίες διαμορφώνουν από κοινού το πλαίσιο της δημοκρατίας. Συμβάλλουν επίσης σε ένα υγιές περιβάλλον επενδύσεων και οικονομικής ανάπτυξης. Δεν ζητούμε από τις επιχειρήσεις να αναλάβουν την κυβερνητική ευθύνη σε θέματα χάραξης πολιτικής ή εφαρμογής του νόμου.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι σε πολλές χώρες παρακολουθήσαμε την κατάρρευση των εθνικών κυβερνητικών θεσμών, την αδυναμία νομοθετικών και δικαστικών συστημάτων και την υποβάθμιση στον τομέα παροχής θεμελιωδών υπηρεσιών. Πρέπει να εγκαταλείψουμε τους πολίτες αυτών των χωρών στη μοίρα τους; Ή πρέπει να αποδεχτούμε ότι έχουμε κάποια ευθύνη να τους βοηθήσουμε να οικοδομήσουν ένα βιώσιμο μέλλον; Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι επιχειρήσεις;

Επιθυμώ επίσης να τονίσω ότι αναγνωρίζουμε τη νόμιμη ανάγκη των επιχειρήσεων να επιβιώνουν και να αναπτύσσονται, καθώς και έχουμε πλήρη συναίσθηση των αρνητικών επιπτώσεων για τα άτομα και τις κοινωνίες όταν κλείνουν επιχειρήσεις. Δεν έχουμε παρά να αναφερθούμε στα συχνά σπαραξικάρδια άρθρα που δημοσιεύονται στον ημερήσιο τύπο μέσα "στο ανελέητο περιβάλλον της παγκόσμιας οικονομίας με το σκληρό της ανταγωνισμό", όπως το έθεσε ο κύριος Παπαλεξόπουλος.

Το Οικουμενικό Σύμφωνο (Global Compact)

Ένας τρόπος επίτευξης προόδου είναι η πιο άμεση ενασχόληση και συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην υλοποίηση δημόσιων στόχων. Κατά την πενταετή μου θητεία ως Ύπατη Αρμοστής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τα Ηνωμένα Έθνη κατέβαλαν, με πολλούς και διάφορους τρόπους, τεράστιες προσπάθειες για την ενεργή συμμετοχή τους, σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, σε ζητήματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.

Μία από τις πρωτοβουλίες κλειδιά που αναπτύχθηκαν στο πλαίσιο αυτό είναι το Οικουμενικό Σύμφωνο (Global Compact). Με ιδιαίτερη χαρά ενημερώθηκα για το γεγονός ότι η εταιρία ΤΙΤΑΝ δεσμεύτηκε πρόσφατα για ενεργή συμμετοχή της στην εν λόγω πρωτοβουλία. Πιστεύω ότι πρόκειται για την πρώτη ελληνική εταιρία που αποφάσισε να το πράξει και ευελπιστώ ότι και άλλα μέλη του Ελληνικού Δικτύου Επιχειρήσεων είτε το έπραξαν ήδη είτε σκοπεύουν να συμμετάσχουν στην πρωτοβουλία αυτή.

Το Οικουμενικό Σύμφωνο, η έναρξη του οποίου έγινε επισήμως από το Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών κ. Κόφι Αννάν τον Ιούλιο του 2000, καλεί τους επιχειρηματίες, τα συνδικάτα και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να συνδράμουν στην προστασία βασικών αξιών στους τομείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των συνθηκών εργασίας και του περιβάλλοντος.

Κάποιοι από εσάς πιθανώς γνωρίζουν τις εννέα αρχές του Οικουμενικού Συμφώνου (Global Compact), καθώς έχετε ήδη δεχθεί να αντιμετωπίσετε αυτή την πρόκληση μέσα στις ίδιες σας τις εταιρίες. Επιτρέψτε μου ωστόσο να σας αναπτύξω εν συντομία όσα καλούνται να πράξουν οι εταιρίες στους τρεις αυτούς τομείς. Σε ό,τι αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα, οι επιχειρήσεις θα πρέπει καταρχήν να διασφαλίσουν, εντός της σφαίρας επιρροής τους, τη στήριξη και το σεβασμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως έχουν οριστεί από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και, στη συνέχεια, να διασφαλίσουν τη μη εμπλοκή τους σε παραβιάσεις αυτών των δικαιωμάτων.

'Οσοι από εσάς γνωρίζουν την Οικουμενική Διακήρυξη θα μπορούσαν να διερωτηθούν σε ποιο βαθμό ισχύει για τις επιχειρήσεις η ευρεία κλίμακα δικαιωμάτων που καλύπτονται από τα 30 άρθρα της Διακήρυξης. Θα προέτρεπα τους εργαζομένους της εταιρίας ΤΙΤΑΝ να μελετήσουν κάθε άρθρο της Διακήρυξης χωριστά. Πιστεύω ότι θα διαπιστώσετε πως κάθε δικαίωμα που διακηρύσσεται σε αυτήν έχει άμεση σχέση με τις επιχειρήσεις, είτε στα πλαίσια της ίδιας της εταιρίας λόγω των επιπτώσεων στους εργαζομένους, τις οικογένειές τους και την κοινότητα στην οποία ζουν, είτε λόγω του αντίκτυπου στην ευρύτερη κοινωνία και της δημιουργίας και διατήρησης νομικών και κοινωνικών δομών αναγκαίων για τις επιχειρήσεις.

Παρακολούθησα τη διεξαγωγή μιας σχετικής διαδικασίας από τη Νορβηγική Συνομοσπονδία Βιομηχανιών, όπου, από την πλευρά των εταιριών, ζητήθηκε από τους εργαζομένους και τα διάφορα τμήματα να σχολιαστεί η σημασία της Οικουμενικής Διακήρυξης ως προς τον τρόπο διεξαγωγής των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στη Νορβηγία. Μία παρόμοια διαδικασία θα μπορούσε ενδεχομένως να εφαρμοστεί και εδώ στην Ελλάδα, σε συνεργασία με τα συνδικάτα των εργαζομένων και οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών.

Πέραν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βάσει των αρχών του Οικουμενικού Συμφώνου οι επιχειρήσεις καλούνται να προάγουν την ελευθερία των συνεταιρισμών και των συλλογικών διαπραγματεύσεων και να διασφαλίσουν ότι δεν απασχολούν, άμεσα ή έμμεσα, ανήλικα άτομα ή προσωπικό που εργάζεται καταναγκαστικά, καθώς και ότι η πολιτική προσλήψεων και απολύσεων δεν προκαλεί διακρίσεις σε βάρος φυλών, δογμάτων, φύλων και εθνικής καταγωγής.

Επίσης, σε ό,τι αφορά στο περιβάλλον, οι επιχειρήσεις θα πρέπει να υποστηρίζουν μία προσέγγιση πρόληψης στις περιβαλλοντικές προκλήσεις, να προάγουν σε μεγαλύτερο βαθμό την περιβαλλοντική υπευθυνότητα και να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη και διάδοση τεχνολογιών φιλικών προς το περιβάλλον.

Πολλές εκατοντάδες επιχειρήσεων προερχόμενες από διάφορα κράτη, τόσο του Βορρά όσο και του Νότου, ανταποκρίθηκαν στο Οικουμενικό Σύμφωνο και εργάζονται σε συνεργασία με συνδικάτα εργαζομένων, την κοινωνία πολιτών και τα Ηνωμένα Έθνη προκειμένου να καταστήσουν αυτές τις αρχές μέρος του στρατηγικού οράματος και των καθημερινών πρακτικών των εταιριών σε όλες τις περιοχές του πλανήτη. Κατά τη διάρκεια των επισκέψεών μου ως Ύπατη Αρμοστής, ενημερώθηκα στο πλαίσιο συναντήσεων με διοικήσεις μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων, για τοπικές πρωτοβουλίες που εκτυλίσσονταν σε μέρη όπως το Σάο Πάολο της Βραζιλίας, με διοργάνωση του Ινστιτούτου Ethos ή το Νέο Δελχί, με διοργάνωση του Ινστιτούτου της Ινδικής Βιομηχανίας. Ιδιαίτερα ενθαρρυντική ήταν η παρουσία γυναικών επιχειρηματιών που ηγούνταν αυτών των συζητήσεων.

Το Οικουμενικό Σύμφωνο είναι μία εθελοντική πρωτοβουλία για την προαγωγή μιας ορθής εταιρικής συμμετοχής στα κοινά. Θέλω να υπογραμμίσω ότι δεν αποτελεί και δεν πρέπει επουδενί να αποτελέσει απλή διεξαγωγή δημοσίων σχέσεων. Η δέσμευση απέναντι στο Σύμφωνο πρέπει να οδηγεί σε συγκεκριμένες δράσεις υποστήριξης των θεμελιωδών αρχών. Δεδομένου του σημαντικού σκεπτικισμού της κοινής γνώμης σχετικά με τη συμμόρφωση των εταιριών σε εθελοντικές πρωτοβουλίες, είναι αναγκαία η παρουσίαση μετρήσιμων αποτελεσμάτων και προόδου.

Προκειμένου να δοθεί απάντηση σε αυτές τις ανησυχίες, ενισχύθηκε η συνεργασία του Global Compact με την πρωτοβουλία Global Reporting (GRI), η οποία, όπως ίσως γνωρίζετε, εφαρμόστηκε για την ανάπτυξη, την προώθηση και τη διάδοση ενός ευρύτερα αποδεκτού πλαισίου για την βιωσιμότητα και στηρίζεται σε έναν απολογισμό των οικονομικών, περιβαλλοντικών και κοινωνικών επιδόσεων εταιριών και λοιπών οργανισμών.

Ο κοινωνικός απολογισμός μέσω πρωτοβουλιών όπως το GRI και το Social Accountability 8000 έχει προσλάβει καθοριστική σημασία στην Ευρώπη και θεωρείται ολοένα και περισσότερο σημαντικό μέσο για την εδραίωση της διαφάνειας που θα επιτρέψει στις εταιρίες να αποδείξουν ότι αναλαμβάνουν και εκπληρώνουν τις ευθύνες τους. Οι κατευθυντήριες γραμμές απολογισμού του GRI παρέχουν πλέον στις επιχειρήσεις που προσυπογράφουν τις αρχές του Οικουμενικού Συμφώνου ένα διεθνώς αναγνωρισμένο εργαλείο για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους σχετικά με τον απολογισμό των μέτρων που λαμβάνουν για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των εργασιακών και περιβαλλοντικών συνθηκών.

Το GRI θα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην οικοδόμηση μιας κοινής αντίληψης των διαφόρων προοπτικών και την αναγνώριση της αξίας ενός διαφανούς και συνεπούς απολογισμού.

Συμπεράσματα

Επιτρέψτε μου να τελειώσω με μία πρόσκληση και μία πρόκληση. Η πρόσκληση είναι η ακόλουθη: καθώς ξεκινώ το νέο μου έργο μέσω της Πρωτοβουλίας για την Ηθική Παγκοσμιοποίηση, με χαρά θα υποδεχόμουν τη συνεργασία της Α.Ε. Τσιμέντων ΤΙΤΑΝ και άλλων ενδιαφερομένων εταιριών. Θα είναι πολύτιμη η φαντασία και η δέσμευσή σας ενόψει των προκλήσεων για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διεθνείς συναντήσεις για την παγκοσμιοποίηση και σε χώρες που επιδιώκουν να καταρτίσουν δικά τους σύστημα για τη δική τους κάλυψη.

'Οσο για τις προκλήσεις που ανέφερα:

1. Η εταιρία ΤΙΤΑΝ πρέπει να συνεχίσει να εργάζεται και να στηρίζει εθελοντικές κοινωνικές πρωτοβουλίες. Σας προτρέπω ωστόσο, ως πρωτοπόρους σε αυτό τον τομέα, να παρακινήσετε και άλλες εταιρίες να συνδράμουν στις προσπάθειες που καταβάλλετε για την αντιμετώπιση προβλημάτων, τόσο στη χώρα σας όσο και παγκοσμίως. Πώς θα μπορούσατε να επεκτείνετε κι άλλο την αποτελεσματικότητα των προσπαθειών σας;

2. Αυτό που πρέπει να απασχολήσει ιδιαιτέρως τις επιχειρήσεις είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει έναντι του Οικουμενικού Συμφώνου, καθώς και άλλες πρωτοβουλίες εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, στο πλαίσιο των πιέσεων της οικονομικής και επιχειρηματικής πραγματικότητας. 'Οπως ανέφερε και ο κύριος Παπαλεξόπουλος στην εισήγησή του, παρά τα όποια επιχειρήματα που στρέφονται κατά της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν παρά να ενεργήσουν με υπευθυνότητα. Αυτό που έχει σημασία είναι με ποιον τρόπο. Θα σας προέτρεπα να δημιουργήσετε μια ομάδα με τα συνδικάτα, την κοινωνία πολιτών και τους ακαδημαϊκούς εταίρους σας, προκειμένου να καταστεί δυνατή η ανταλλαγή εμπειριών και η δοκιμή πολλαπλών προσεγγίσεων με σκοπό τη μετουσίωση των δεσμεύσεων σε αποτελεσματική δράση.

3. Θα σας προέτρεπα επίσης να ασχοληθείτε με θέματα που αγγίζουν άμεσα την ευρύτερη ελληνική κοινωνία. Από όσα γνωρίζω, το θέμα της μεταχείρισης των προσφύγων και των μεταναστών σας απασχολεί ιδιαίτερα. Πέρυσι, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την Παγκόσμια Διάσκεψη κατά του Ρατσισμού, είχα ζητήσει από τους επικεφαλής εταιριών και συνδικάτων να επικεντρώσουν την προσοχή τους στο ζήτημα της καταπολέμησης των διακρίσεων και της υποστήριξης της διαφορετικότητας στο χώρο εργασίας και την ευρύτερη κοινωνία. Εταιρίες από κάθε περιοχή, τελώντας υπό την καθοδήγηση της εταιρίας αυτοκινήτων Volvo, απάντησαν στην πρόκληση και ετοίμασαν μια αναφορά για τα μέτρα που έλαβαν σε αυτό τον τομέα. Παρέστησαν μάλιστα στη Διάσκεψη του Ντέρμπαν, όπου συναντήθηκαν με το Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και εκπροσώπους των εργατικών συνδικάτων και της κοινωνίας πολιτών και συζήτησαν για τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε από κοινού να σημειωθεί πρόοδος σε αυτά τα δύσκολα ζητήματα. Οι συγκεκριμένες προσπάθειες συνεχίζονται και σας προτείνω να μετάσχετε όλοι μέσω του δικτύου Global Compact.

Τέλος, η οικοδόμηση μίας ηθικής παγκοσμιοποίησης απαιτεί ευρύτερο διάλογο, περισσότερα μέσα, ισχυρότερη πολιτική βούληση και ενεργότερη συμμετοχή με εταίρους από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Εξαρτάται σημαντικά από τη στάση που θα τηρήσουμε στο μέλλον απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό αλλά και τους άλλους.

Χαιρετίζω τις προσπάθειες που καταβάλλει εδώ και έναν αιώνα η Α.Ε. Τσιμέντων ΤΙΤΑΝ και τη συνεισφορά της προς αυτή την κατεύθυνση. Ταυτόχρονα, σας ζητώ να καταστήσετε αυτό τον εορτασμό ορόσημο για νέες δεσμεύσεις και νέες δράσεις που θα καταστήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα πραγματικότητα για όλους.